donderdag 15 januari 2015

Verbindend Leiderschap

De kerstgedachte is allang weer verdrongen. Verdraagzaamheid, reflectieve momenten, solidariteit met misfortuin, gevoelens van warmte jegens de medemens… het lijkt van alle dag en bijna iets universeels maar de horreur van de Parijse terreur staat nog knalhard op ons collectieve netvlies. De verschrikkingen op de burelen van Charlie Hebdo maakt ook voor ons landje duidelijk dat samenleven niet meer iets vanzelfsprekend is. 
Mensen, buurten, hele gemeenschappen zijn ook in dit verkilde polderlandje het verband aan het kwijtraken. Er is m.i. sprake van een paradox. Wie je bent is minder belangrijk geworden. Persoonlijke kwaliteiten zijn minder bepalend. In ieder geval ondergeschikt aan persoonskenmerken en culturele achtergrond en daarmee in welke dwarsdoorsnede je bent in te delen.

De staat van ons land

De staat van ons land baart ons kennelijk zorgen. Koningin Beatrix al sprak in haar laatste troonrede – zij het licht verhuld – over afnemende tolerantie en bedenkelijke sentimenten in de samenleving. Het ondergraaft de solidariteit en speelt mensen en groepen tegen elkaar uit. Het verhardt de samenleving ontegenzeggelijk. Verhuftering is een norm aan het worden.

Dit mooie land achter de Noordzeeduinen, met haar indrukwekkende historie als safehaven voor zij die het eens moeilijk hadden is veranderd. Gothen, Hugenoten, Portugese joden, rijksgenoten en vele anderen vonden hier ooit een nieuw warm thuis. Vanuit de rijkdom van anderszijn ontstond een modern Holland. In gezamenlijkheid en vanuit verdraagzaamheid bouwden we aan een polderparadijs waar voor iedereen plaats was..

De serie lefloze wankelmoedige premiers is oneindig

Was.
Tolerantie werd dulden. De natie van koopmannen en van ‘samen de schouders eronder’ heeft de afgelopen decennia langzaam maar zeker plaatsgemaakt voor een verengd individualisme. We wonen in Vinex-wijken wel dicht op elkaar maar we kennen elkaar niet meer. Verenigingen kennen steeds meer een kwijnend bestaan. Sociaal isolement en vereenzaming tekent deze tijd. Bejaarden worden soms maanden na overlijden achter hun voordeur gevonden, homoseksuelen worden beschimpt en uit hun huis gepest. Cultuurverschillen leiden tot spanningen in woonwijken. Alles dat anders is wordt uitgestoten. Vorig jaar tweeduizend gestaakte voetbalwedstrijden en meer dan 250 molestaties van scheidsrechters. Ontelbare voorbeelden, elke dag weer, die wijzen op het losraken van de verbinding en de solidariteit. Valse profeten prediken varianten van ‘eigen volk’.
De Majesteit maakte zich zorgen..en terecht.
Grijze middelmaat – en niet verbindend – leiderschap is hier zonder twijfel debet aan. Goed, het land krijgt de leiders die het verdient! Ongeacht de politieke kleur van de minister-president moet je – achteromkijkend –zeggen dat desintegrerende sentimenten en de maatschappelijke onvrede niet tijdig zijn herkend en er ook nog eens in opvolging van kabinetten volstrekt incapabel mee is omgegaan. Sterker nog! Er is niet mee omgegaan. Echt verbindend leiderschap had het tij kunnen keren. The rise and fall van Pim Fortuyn was een signaal met een koevoet van jewelste, maar het werd niet opgepakt. LPF, Wilders & Co. Het zijn vruchten van de bodem die Onvrede heet. De serie lefloze wankelmoedige premiers is indrukwekkend. En de laatste maakt wel heel erg bont. 

Helen

Groot leiderschap verbindt over alle dwarsdoorsneden heen, verbindt mensen op doelen en op inspiratie, ongeacht kenmerken. Leiderschap facilliteert, geeft vertrouwen en is toekomstgericht. Een vernieuwende visie op sociale innovatie gebaseerd op heterogeniteit en diversiteit en nieuwe doelen zijn nodig om de gemeenschap die Nederland heet te helen.
De toekomst van dit mooie land staat ontegenzeggelijk op het spel.

Omarm uw naaste ongeacht afkomst of anders zijn. Het geven van energie en het tonen van compassie voedt de samenleving met energie. Het verrijkt uw leven en dat van anderen.
Wij zijn anders in wie we zijn en wat we doen, maar als mens altijd en overal gelijk.
De gelijkheid van mensen wordt nergens mooier verwoord dan in Frankrijk. Hoe kan het ook anders ;-) Het uit de Franse revolutie daterende motto van Liberté, Égalité, Fraternité is immer inspirerend. Nous sommes tous Charlie!
Laten we de sociale onverschilligheid voeden met positieve energie.
Samen.


Theodor van der Lans

Geen opmerkingen:

Een reactie posten