MRSA-besmetting in Verpleeghuis 'De Bieslandhof' Delft

MRSA BESMETTING IN DOOFPOT 

Verpleeghuis 'De Bieslandhof' is de grootste zorginstelling van de Pieter van Foreest. De afgelopen jaren is dit verpleeghuis regelmatig in het nieuws geweest. De vorige voorzitter van de Raad van Bestuur, Therese van den Hurk, moest met de staart tussen de benen vertrekken wegens leugens en haar gevoeligheid voor onoirbare 'financiële prikkels'. De Pieter van Foreest heeft voortdurend problemen met de kwaliteit van zorg. Wisselend management maakt daar kennelijk geen einde aan en veroorzaakt louter onrust.

De focus van de huidige vz. van de -eenhoofdige- Raad van Bestuur, Jos Bleijenberg, ligt op het financieel beheer lees: het saneren van de huizen (Stefanna, Abtswoude e.a.) en niet op de organisatie van de zorg en dat blijkt meer dan een grote misrekening. De organisatie rammelt aan alle kanten. Veel medewerkers voelen zich onveilig en ervaren intimidatie. Er spelen een aantal beheersmatige zaken die steeds fout gaan en die Bleijenberg veronachtzaamt.

Er spelen een aantal zaken, maar laat ik beginnen met een heel urgente casus.

Begin MAART JL heeft zich een MRSA-BESMETTING voorgedaan in de Bieslandhof die men met alle macht onder de pet wil houden.
Medewerkers wordt geinstrueerd hier niet over te praten en zijn onvoldoende geïnformeerd over gevaren. Bezoekers zijn helemaal niet geïnformeerd. 

Arubadag 2015 in de Rijswijkse Broodfabriek

Heel Holland Kakt

Praten over darm- en poepproblemen is anno 2015 nog steeds een groot taboe. Men praat er gewoon niet over! Maar 1 op de 6 Nederlanders - meer dan twee miljoen - heeft in meer of mindere mate last van zijn buik, darmen en/of stoelgang. 

Desondanks neemt een aantal artsen darmklachten niet erg serieus en plakt hier een psychologisch label op. Volkomen ten onrechte.. Het roer moet hier om!

De Staat van het land

De Staat van dit land is meer dan bedenkelijk!

De aandacht van velen lag de afgelopen jaren bij de piepend en knarsend zich voortrollende ‘slow Krach’. De economische wereldorde. De creditcardmores en potverterende toon die gezet werd door de Amerikanen bleek ook in de gekunstelde Eurozone een Griekse, Portugese en Ierse variant te kennen.

Deze complexe situatie – want alles hangt economisch aan alles – leidt de aandacht af van het werkelijke probleem waar wij in Nederland mee kampen. Al jaren!

Maxima heeft gelijk

Toen prinses Maxima in 2007 scherp en accuraat haar analyse van de Nederlandse samenleving met ons deelde – een knuppeltje in het hoenderhok gooiende – door te stellen dat de Nederlandse identiteit niet bestaat was het land te klein. What the fuck! Wat dacht die dictatuursdochter eigenlijk wel..? Ons de les lezen?

Niemand had geregistreerd dat zij datzelfde in hetzelfde betoog ook over de Argentijnen had gezegd. Dat haalde de pers niet. Maxima duidde het het fenomeen van een verreikende en verrijkende ‘melting pot’. Meer diversiteit brengt vernieuwing en kansen voor iedereen.

Weg van de Hollandse spruitjesgeur en meer Moksi Meti of Chicken Tandoori. Uiteraard zijn dat niet de woorden van de Prinses – dat zijn mijn woorden!

Twee componenten

Nog afgezien van het feit dat de Nederlandse identiteit niet bestaat is het echte probleem van de Nederlandse samenleving dieper gelegen en kent duidelijk een tweetal componenten: de volksaard en ernstiger het absoluut gebrek aan sociale cohesie. Twee componenten die elkaar zouden kunnen versterken maar die dat in Nederland niet doen. Het een hangt duidelijk met het ander samen.

De volksaard

Over de volksaard. De Hollander staat wereldwijd niet erg bekend om zijn positieve eigenschappen. Met name in de angelsaksische hoek zijn er een aantal gezegden die er niet om liegen. Going dutch (gierig) wellicht de voor ons meest bekende. Maar als je als een dutch uncle wordt weggezet dan is dat ook verre van positief. De ‘Hollandse oom’ weet het altijd beter, geeft je advies maar dan op een strenge en bestraffende manier en dito toon. Je wordt even stevig op je nummer gezet. De lul!

Nederland staat wereldwijd bekend door schitterende waterwerken maar ook voor het gebrek aan tact en ongelooflijke horkerigheid. We hebben overal een mening over en we weten het altijd beter. Chargerend gesteld: veel Nederlanders vinden dat de wereld om hen draait. Vanuit dit navelperspectief zijn we ook nog eens niet sensitief voor subtiele correcties vanuit andere culturen. We pakken het gewoon niet op. De volksaard maakt dat we daar geagiteerd of in maximum overdrive op reageren. “Wie durft daar iets over ‘ons’ te zeggen?”. Tja!

Deze Nederlandse eigen wijze hoe in de wereld te staan en naar de wereld te kijken is mondiaal uniek. Dit komt m.i. in geen enkele andere samenleving in deze mate zo voor. In dit ‘snel-op-de-pik-getrapte’ landje leidt dit naar het grootste probleem van onze Hollandse samenleving: de sociale cohesie.

Sociale cohesie

Het samenbindende element in een samenleving is sociale cohesie. Een gevoel van trots om bij elkaar te horen als natie, als cultuur als. In Nederland is deze sociale cohesie gering te noemen! Zoals de Fransen trots zijn op hun land en prestaties likewise Amerikanen, dat gevoel van verbintenis en trots op het Nederlander zijn is nauwelijks te bespeuren. Verder dan Koninginnedag, de Keukenhof en momenten van Hollands Glorie als het Nederlands elftal speelt zijn niet te benoemen. Wij – Nederlanders -bestaat niet! Maxima heeft gelijk.

Nederland is na de samenlevingbindende – maar muffe - verzuiling uiteengevallen in fragmenten. Los zand. Een zieltogend verenigingsleven bestaat hier en daar nog in dorpen langs het IJsselmeer of waar de schutterij het bronsgroen eikenhoet teistert. De individualisering heeft hard huisgehouden. Nederlanders zijn – meer als in andere landen – overwegend egoïstisch ingestelde eenlingen met parttime commitment naar elkaar.

Dit heeft grote gevolgen.

Ego-cultus

Emile Durkheim, Frans socioloog, heeft zich als wetenschapper vooral beziggehouden met het probleem van de sociale cohesie. Een samenleving die zich kenmerkt door het uiteenvallen van verband tussen leden door een afnemende sociale cohesie is gevaarlijk. Vervreemding, angst en zelfmoord zijn volgens Durkheim direct te relateren aan het wegvallen van onderlinge (organische) samenhang. Tekenen aan de wand!

Het is dan ook nauwelijks bevreemdend te noemen dat het SCP in december 2014 in een rapport over zelfdoding vaststelde dat in Nederland het zelfmoordcijfer voor het tiende (10e!!) jaar op rij hoger was dan het voorafgaande jaar. Het aantal suicide-pogingen wordt geschat op honderdduizend (2014).

Durkheim wees op de regulering door religie. Verstehe dit in zijn tijd (eerste wereldoorlog) in de context van een tijd van oorlogsdreiging en technologische vernieuwing.

Door het wegvallen van dit dominant regulerende mechanisme in moderne westerse samenlevingen waarvoor niets bindends in de plaats kwam werd de nieuwe hogepriester het ‘Ik”. De ego-cultus van het hedonisme. En deze heeft zijn zetel in Nederland.

Dulden

In het land dat ooit bekend stond voor zijn ruimdenkendheid en tolerantie zijn we met een ‘swing of the pendulum’ beland in een maatschappij die zich kenmerkt door sociaal los zand, angsten, depressies (mondiaal in de top 3 -2011/2015).

In dit land waar de leiding in handen is van premier Rutte, een voormalig personeelschef van de inmiddels geliquideerde pindakaasfabriek in Delft, worden angsten verder aangewakkerd door valse profeten. Visieloos en zonder leiderschap hebben we toegestaan dat het tolerante land van ons afgenomen is en dat we anderen ‘dulden’ en ‘velen’. Lefloze rechters kiezen voor hun eigen hachje en staan toe dat de samenleving verder uiteengereten wordt.

In dit land, waarin we ons niet meer met elkaar identificeren en alleen leven, delen we niet meer, troosten en groeien we samen niet meer. In dit land heeft angst het roer genomen en spreekt men dat nieuwe Nederlanders weg moeten. De grenzen moeten dicht. Ze nemen onze banen. Ze eten vreemd voedsel.

Iedereen die anders is moet weg..

Zo’n 70 jaar geleden hebben we - in een vergelijkbare economische laagconjunctuur - dit eerder gehoord.

Ze nemen onze banen. Ze eten vreemd voedsel.

Iedereen die anders is moet weg..

Kijkend naar de staat van ons land doet dit pijn.

Over gunfactor gesproken

Woorden zijn soms wonderlijke voertuigen van communicatie. Waar een woord in de ene taal iets positiefs kan duiden kan dat in een andere taal volstrekt iets anders betekenen. Sterker nog, dat kan zelfs binnen een taalgebied al het geval zijn.

Stel je bent op doorreis in België – op weg naar Frankrijk uiteraard – en je krijgt opeens ongelooflijke aandrang. Je moet poepen, niet normaal meer. Stel je ziet in een pauzerend dorpje maar een persoon aan wie je wat kan vragen - een fiere madam - en je vraagt – zichtbaar onder toegenomen druk - waar je kan poepen, nou dan verzeker ik je dat je een bijzondere reactie terug zult krijgen. Amusant.. awel zunne.

Reflectie

Er zijn van die ongrijpbare dingen in organisaties waarachter je niet direct een vinger krijgt. Waarom krijgt zus-en-zo nou altijd leuke en uitdagende opdrachten en krijgt Joost-zal-het-weten - een bureau verder – altijd gezeik van iedereen over zich heen. Opleidingsniveau? Blond en aantrekkelijk? Gaat altijd koffie halen?

Nee, dat is het niet helemaal! Aardig en collegiaal zijn, er leuk uitzien helpt natuurlijk ook en soms – ontkennen heeft geen zin – zelfs een heleboel. Maar het gedrag dat anderen je teruggeven (reflectie) – hoe je benaderd wordt, is eigenlijk iets dat heel erg persoonlijk bepaald is. Vanaf je allereerste sociale contacten blijft het bij je. Het kan wel enigszins veranderen, maar altijd in jouw bandbreedte. De reflectie van die ander naar jou, hoe je benaderd wordt, het kleeft aan je. Het hoort bij je. Jij roept het op. Je bent het!

Sociale hygiëne

De gunfactor – een organisatiekundige ‘vertaling’ van deze door jou opgeroepen reflectie - is meestal niet een fenomeen waarop je zelf heel veel invloed kan uitoefenen. Je bent vriendelijk en je trekt elke dag een schoon overhemd aan of je steekt je haar leuk op en je ruikt Chanellerig.. en toch is dat het niet wat het verschil maakt om aardig gevonden te worden of die interessante opdracht te verwerven.

Wat wel?

Naast de genoemde sociaal-hygiënische aspecten zijn er een aantal factoren te noemen die je gunfactor positief beïnvloeden. Het zijn echter variabelen waarop je zelf niet heel veel invloed hebt.

Sociobiologie

Professor Buikhuisen werd om zijn sociobiogische benadering van de samenleving - nog maar twee decennia geleden – verketterd. Hij steldde dat (crimineel) gedrag deels voorspelbaar is uit sociobiologische gegevens! Bottom-line en die credits heeft Buikhuisen inmiddels wel gehad is de mores dat dit ook voor ander gedrag geldt.

Het is voor elk gedrag een zeer belangrijk deel je genetische bepaaldheid die je voorsorteert. Niet alleen hoe je eruit ziet maar vooral ook wat je aangeboren ‘nature-gedrag is. Dit doordenkend gaat dit natuurlijk veel verder. Het bepaalt in grote lijn ook wat jouw ideale match is. Soort zoekt soort.



Match

Je kent het spreekwoord van die kat in dat vreemde pakhuis. Iets wat niet goed voelt en waar je niet past daar moet je eigenlijk wegblijven. Een ADHD-er zit binnen minuten te stuiteren van een urenlange Mattheus Passion. Dat weet-ie en daarom blijft-ie daar weg! Een relnicht kom je ook niet gauw tegen op de EO-jongerendag.

Het is simpel! Word geen lid van een vereniging of ga niet werken in een organisatie die niet bij je past! Als je sympathisant bent van PETA lijkt het me een mismatch als je bij een investeringsbank op de Zuid-as gaat werken, behalve als infiltrant dan! En andersom. Ben je een mantelpakjestype en is status hetgeen je hormonen in beweging brengt dan ligt een baan in een verzorgingshuis ook niet direct voor de hand. Mensen die ‘ergens’ belanden waar geen ‘fit’ is worden er niet gelukkiger op. De collega’s trouwens ook niet.

Veel mensen voelen wel aan waar het goed of minder goed voor ze is. Een intern kompas leid je, als je daar open voor staat. Steeds de juiste keuze maken is een ware kunst. En wie heeft nooit het gevoel gehad dat hij de ‘gangmaker was op het verkeerde feest’. Ik in ieder geval wel. Van minder goede of ‘verkeerde’ keuzes wordt je trouwens geen minder mens.

The gunfactor

Om de cirkel - ook taalkundig - rond te maken.

Ik ben er van overtuigd dat mensen naar elkaar een grotere gunfactor hebben als ze verwantschap zien in uiterlijkheden en gedrag. Mensen die in een groep – organisatie – schoolklas – vereniging e.d. – om welke reden dan ook ‘uit de toon vallen’ worden in de regel uitgestoten. Soms subtiel maar onontkoombaar. Het-jij bent anders-uitstootmechanisme doet dan zijn werk. Dan geldt een ander soort gunfactor; the gunfactor! Daar wordt op je geschoten totdat je weg gaat.

Nu lijkt het misschien alsof homogeen samengestelde groepen de ideale status of voedingsbodem is voor een goed functionerende samenleving of organisatie. Het tegenovergestelde is waar! Enigszins haaks aan- of paradoxaal met sociobiologische uitgangspunten ontstaat groei alleen daar waar vernieuwende impulsen elkaar vinden. In louter gelijkvormigheid is dat niet het geval. Meer van hetzelfde en een naar binnengekeerde focus leidt niet naar vernieuwing. Integendeel. De angst voor alles wat anders is brengt verstarring.

Het is diversiteit dat loont.

Theodor van der Lans

55 Tinten 'T'

'50 tinten Grijs', een film waar vooral vrouwen naar uit keken. Veel vrouwen lijken wel klaar met de vanilleseks in het weekeinde.. hopend op een harder randje.

Maar hoe valt de film bij de doelgroep? Is 50 tinten nou echt die verrijking voor het seksuele vrouwenbrein? 

Blogs, Vlogs en reportages over sociaal-maatschappelijke en politiek-economische onderwerpen in heel Nederland. De feiten achter het nieuws. Onverbloemd. Anti-polder en hard waar nodig.

Een nieuw station voor Delft

Na jaren van bouwen aan een nieuw treinstation in Delft is het op zaterdag 28 februari 2015 eindelijk zo ver. De Prinsenstad ziet er voor altijd anders uit. 

Hoe ziet het station eruit? Is het plafond echt zo mooi? 

Wat vinden de gebruikers er van?
Het licht van Johannes Vermeer is gebleven... Kijk maar.