donderdag 15 januari 2015

Koos Koets Kootsjing

Het is zaak om in een blog altijd gelijk de onverdeelde aandacht van de passerende lezer te pakken. Gezien mijn lezerspopulatie is dat met het onderwerp coaching geen enkel probleem denk ik zo..
Zeker niet omdat het gaat over de teloorgang en het naderend failliet van een echt vak.

Digitaal lucht verplaatsen

De afgelopen jaren schoten coachingspraktijken als onkruid de grond uit. Niet te stoppen en met name gevoed door een economische malaise zagen velen het licht als coach/ondernemer. Kan je niks dan kan je altijd nog slap lullen onder de noemer coaching! “Daar is markt voor en je haalt een hoger uurtarief op dan bij de grootgrutter op de hoek”, dachten velen. De verbindingscoach, de helderlicht coach, de carrièreregisseur, de wandelmutscoach, de verscoach (ja, echt waar..) en nog honderden voorbeelden zagen de afgelopen jaren het licht. Allemaal meegesprongen op de golf van sociale media verplaatsen ze ook als bonus voor de samenleving gratis dag in dag uit en de hele dag door digitaal lucht.

Stelling nemen

Het feit dat ik dit – een vak met een roeping eigenlijk en – mits goed aangevlogen - met een enorme impact op mens en organisatie – karikaturaal neerzet is kennelijk nodig! Het gebuzz in den lande is hoorbaar!
Het is in mijn ogen daarom noodzaak om stelling te nemen tegen de ongebreidelde wildgroei en de kwalitatieve teloorgang van een vak. 

Het grote ’Niets’

Er veranderd wat. 
Het simpele blote feit dat elke halve zool zich mag uitgeven voor coach begint steeds meer een reactie uit het werkveld op te roepen. Vele duizenden coaches overspoelen het land met.. ja met wat eigenlijk? Het grote ‘Niets’ eigenlijk.
Maar beste bloglezers, de coaches-golf in ons landje begint –in ieder geval in het bedrijfsleven - inmiddels aardig wat irritatie op te wekken. HR-managers worden echt niet vrolijk van de zoveelste terugkoppeling over een externe begeleider (lees: coach) waarvan de medewerker zegt dat het “meevoelen” niets toevoegt en inhoudloos gebabbel is. Goed, huur dan ook niet de eerste beste zweefmolen in, zeg ik dan altijd. Kijk verder en check altijd referenties. Dat voorkomt dat je op een dag met een gesjeesde binnenhuisarchitect of advertentieverkoper over faalangstreductie zit te praten.

Professionals overeind

Ik heb gelukkig niet de indruk dat de ongewenste wildgroei en de hiermee gepaard gaande overall kwalitatieve verarming de reputatie van gevestigde coaches of serieuze coachingsbureaus raakt. Vakmanschap onderscheidt zich altijd. Dat blijft ook zo.
De in woord kwaliteitsbewaker, de NOBCO (Nederlandse Orde van Beroepscoaches) is belangenbehartiger van de professionele coach. Zij ergeren zich vast groen en geel aan al die Kootsjende beunen maar hebben er geen grip op. De NOBCO maakt zich hard voor het vak door bijvoorbeeld een erkende Europese accreditatie aan te bieden (4 niveau’s). Maar verreweg de meeste coaches halen het keurmerk niet op en broddelen vrolijk door. Niets aan te doen.

Voor coaches en voor bedrijven

Beste coaches als coaching jouw roeping is benader het dan zo professioneel als mogelijk. Leer, luister, sta open. Laat je accrediteren. Zet intervisie in. Doe aan peergroupreview. Onderscheid je met lef en authenticiteit. Groei en deel! En lukt je dat niet.. blijf dan lekker je bij de Action gekochte schilderdoek volkladderen maar laat dat niet aan anderen zien!
Beste bedrijven. Kies altijd voor aantoonbare kwaliteit. Echt deskundige coaches creëren altijd ruimte voor persoonlijke en organisatie-ontwikkeling. Dan ontstaat meerwaarde voor alle partijen.



Theodor van der Lans

Geen opmerkingen:

Een reactie posten